Temeli ailenin ve aile üyelerinin hayatlarını anlamakta, aile yapısı ve fonksiyonlarını yerine getirmek için üç temel kod tanımlamaktadır.
1)Sınır
2)İş birliği
3)Güç
Sınır: Ailede kimin, nasıl iştiraki olacağını tanımlar. Aile üyeleri ortasındaki temas, bağlantı ölçüsü ve kalitesini düzenler. Ailenin sonları; bireyselleşmenin hakim olduğu, iletişimsizliğe varan diyalog eksikliğinden, her şeyin bir ortada yaşandığı, ayrımlaşmanın olmadığı çok iç içe olma haline varan bir genişlikte olabilmektedir. İletişimsizlik aile üyelerinin bir ortada tutunmasını zorlaştırırken, çok geçirgen bir bağlantı ise bireylerin varlığının bir kararının olmadığı, her şeyin aile ile tanımlandığı, aile üyelerinin fonksiyonlarının birbirine karıştığı bir durumdur. Her iki uç da ailenin fonksiyonelliğini bozmaktadır. Hudutların tekrar çizimi, aile kavramı dahilinde bireyselleşmenin olduğu daha esnek bir model sunmaktadır.
İş birliği: Bir vazife yerine getirilirken aile üyesinin başkalarına katılması ya da karşı çıkması olarak tanımlanır. Aile içindeki iş birliği ve ahenk esasen kaçınılmaz olarak görülmektedir ancak sabit ve değişmez bir hale geldiklerinde fonksiyonunu kaybedebilirler. Ailenin karşılaştığı pek çok durumda kimin kimin yanında olacağı ile ilgili esneklik sağlayan fonksiyonel bir iş birliği yaratmayı hedeflemek gerekir.
Güç: Her aile üyesinin aile etkinliklerinin sonuçları üzerinde tesiri olarak tanımlanır. Ailedeki güç sıkı bir biçimde bir kişinin elinde ise ya da kimsede değilse işlevsizdir. Aile gücünün en fonksiyonel dağılımı, bütün aile üyelerinin bir ölçü gücü olduğu bir ortamdaki güçlü ebeveyn iş birliği olarak tanımlanabilir.
İşte yapısal aile terapisindeki temel gaye bu 3 ögenin fonksiyonel bir biçime getirilmesidir. Bu 3 ögenin keşfi için terapide aile bireylerin rollerin tanımlanması hedeflenir. Birçok vakit bir krizden faydalanılarak örüntüleri tespit etmek, fonksiyonel olmayan noktalarda tekrar düzenleme yapmak gerekir.
