“Travma” çok geniş ve kullanıldığı yere nazaran farklı manalara gelebilen bir kavram olsa da, tanısal
psikiyatri açısından, “yaşamda kalmayı ya da beden bütünlüğünü önemli olarak tehdit eden bir olay yaşamış
ya da bu türlü bir olaya yakından şahit olmuş olmak” olarak tanımlanabilir. Bu olaylar, öldürülmeye
teşebbüs, yaralanma, taciz, tecavüz, tehdit içeren gasp, şiddetli dayak, azap, önemli trafik kazası ya da
iş kazası üzere olaylardır. Bu durumları yaşamanın yanı sıra yakın biçimde şahit olmak da travma olarak
kabul edilmektedir.
Bu üzere durumlarla ansızın karşılaşan birey şaşkınlık, vefat ve yaralanma korkusu ve dehşet duygusu
yaşar. Sonraki günlerde olay sık sık aklına gelir, olayla ilgili kabuslar görür, daima bir tedirginlik yaşar.
Travma sonrası gerilim bozukluğu gelişen hastalar olayı çağrıştıran konuşma, yer, kişi ve durumlardan
kaçınırlar, karşılaşırlarsa sorunları artar. Giderek bu kaçınmaların artması ve zihinde olayın tekrar tekrar
yaşanması sonucunda kişinin hayat kalitesi, toplumsal ve mesleksel fonksiyonelliği kıymetli derecede bozulmaya
başlar ve tedavi gerekli olur.
Tedavide psikoterapi ve ilaç tedavisinin birlikte kullanımı en âlâ sonucu verir. İlaç tedavisinin olabildiğince
erken başlanması kıymet arz eder.
