Teknoloji çok süratli gelişiyor. Gelişmeleri takip edebilmek için neredeyse toplumsal medya hesaplarımızın başında beklememiz gerekiyor. Bazen yapılması gereken işleri dahi toplumsal medyamızı aktüel tutabilmek yahut diğerlerini takip edebilmek için erteliyoruz. Haberleri, ülke ve dünya gündemini toplumsal medyadan takip ediyoruz. Alışverişten modaya kadar birçok alanı, arkadaşlarımızı, en yakın dostlarımızı hatta ailemizdeki gelişmeleri bile toplumsal medyadan takip ediyoruz. Bizi güldürebilecek materyalleri bile oradan topluyoruz. Gülmek için bile toplumsal medyaya gereksinim duyuyoruz. Birden fazla vakit dışarıda toplumsallaşmak yerine kendimize toplumsal medyadan münasebetler arıyoruz. Bu durum daima tekrar ettiğinde buna alışkanlık demek hatta yokluğunda bizi huzursuz ettiğinde ise bağımlılık demek pek yanlış bir söz olmayacaktır. Evet gün geçtikçe birer birer toplumsal medya bağımlılarına dönüşüyoruz. Dünyanın öbür ucundaki insanların neler yaptıklarını anında öğrenebiliyoruz. Farklı hayat biçimleri, şartları artık elimizin altında. Sahip olmak isteyip olamadıklarımıza sahip olanları görebiliyoruz. Bazen imreniyor, bazen tiksiniyor, bazen öfkelenip bazen kıskanabiliyoruz. İnsan tabiatı gereği bencil bir yapıya sahiptir. Her şeyi birinci olarak kendisi için ister. Bizden daha uygun durumda olanları sevebilmek yerine neden tıpkı yahut daha yeterli durumda olamadığımız için üzülür yahut kıskanırız. Toplumsal medya sayesinde bu hüzünler ve kıskançlıklar artık her an elimizin altında. Kendimizi üzmek için en kısa ve kolay yol. Keyifli bir anı bozabilecek en kestirme araç artık ellerimizin ortasında. Keyifli bir tatil yapmak ve dinlenmek için gittiğimiz bir yerde memnun olmak yerine toplumsal medyadan arkadaşlarımızın daha yeterli yerlere gittiğini görerek acı çekebiliyoruz. Ben buna ‘mutluluk öğütücü’ diyorum. Toplumsal medya hesaplarında insanların berbat anlarını paylaştıklarına pek şahit olmayız. Toplumsal medyaya baktığımızda herkes memnun, herkes mükemmel görünür. Şayet bu yanlışsız ise dünyanın en memnun insanları toplumsal medya kullananlar diyebilmemiz gerekir. Şayet ki biz oburlarının hesaplarını görüp mutsuz olabiliyorsak bizim hesabımızdaki paylaşımlar gerçek değil demektir. Bizim ki gerçek değilse diğerlerininkinin de gerçek olmama ihtimali vardır. Ben buradaki paylaşımlara ‘inadına daha âlâ görünme çabası’ diyorum. Toplumsal medya uygulamalarında paylaştıklarımız aslında insanların aynaya baktıklarında kendilerini görmek istedikleri halleridir. Ben buna da ‘ayna yansıması’ diyorum. Aynanın özelliğine nazaran yansımamız değişir. Aynanın özelliğine nazaran daha zayıf, daha uzun, daha keyifli görünebiliriz.
Sosyal medyadan en çok etkilenen hususların başında bağlar gelmektedir. Gerek arkadaşlık, dostluk gerekse de duygusal bağlar toplumsal medya nedeni ile epey kolay zedelenebilmektedir. TÜİK datalarına nazaran boşanma oranları %35,5 oranlarına kadar yükselmiş durumda. Bizler ruh sıhhati çalışanları olarak boşanmalarda toplumsal medya tesirinin epey kıymetli bir role sahip olduğunu söyleyebiliriz. Çiftler kendi münasebetlerini bir mühlet sonra toplumsal medya üzerinde paylaşılan başka ilgiler ile kıyaslama yoluna gidebilmektedir. Bu süreç bir sefer başladığında veba üzere tüm ilgiyi hasta edebilir. ‘ ‘bak onlar tatile Paris’ e gitmişler’, ‘bizimkinden daha hoş bir konut almışlar’, ‘biz o kadar keyifli görünmüyoruz’ gibisi cümleleri günümüzde artık o kadar sık duymaktayız ki. Diğer ilgileri irdelemekten kendi bağlarımıza vakit ayıramaz hale gelmiş durumdayız. Küçük mutluluklar yerini büyük dileklere bırakmış durumda. Toplumsal medyadan bir an uzaklaşmamız ‘acaba neler yapıyorlar’ sorusu ile bizi daima dürten bir rahatsızlık halini aldı. Tıpkı alkol yahut uyuşturucu maddeyi bırakmaya çalışan biri üzere toplumsal medya yoksunluğu krizleri yaşar duruma geldik. Gerilimli iş ortamından uzaklaşabilmek için, bağımızda tartıştığımız anlardan kaçabilmek için toplumsal medyaya sığınır hale geldik. Neredeyse tek bağlantı aracımız haline geldi. Doğal olarak ilgileri ayakta tutan en değerli kesim olan ‘iletişim’ konusunu toplumsal medya sayesinde kendi ellerimizle yok etmeye başladık. İrtibat yokluğunun ayrılık ve boşanma ile sonuçlanması elbette şaşılacak bir son olmayacaktır. Yakın bir gelecekte, her geçen gün yeni toplumsal medya platformu oluşumlarının artması ile gerçek orantılı olarak boşanma oranlarının giderek artacak olması kaçınılmazdır. Günümüzde artık alakaların kalite değerlendirmesi başka toplumsal medya hesaplarındaki bağlantıların imajı ile kıyaslanır hale geldi. Kıyas rekabet getirir, rekabet hırs getirir, hırs bir bağa ziyan veren bir virüs haline gelir. Bilgisayarlarımız ve telefonlarımız virüs kapabilir ve bozulabilirler. Alakalar de virüs kaptıklarında bozulacak demektir.
Peki tahlil olarak neler yapabiliriz? Öncelikle toplumsal medyada geçirdiğimiz vakte kesinlikle kısıtlama getirmeliyiz. Toplumsal medya berbattır, katiyen olmamalıdır demiyorum yalnızca bunun dozunu ayarlamamız gerektiğini söylüyorum. Çiftler birbirlerine toplumsal medya dışında daha fazla vakit ayırmalılar ve en kıymetlisi bir virüs haline gelebilecek olan kıyaslamalardan kesinlikle kaçınmalılar. Herkesin keyifli ve mutsuz anları vardır, toplumsal medya ise çoğunlukla memnun anlar yahut mutsuz anların gizlenmesi için memnunluk yanılsaması ile donatılmış bir aynadır, bunu aklınızdan çıkarmayın. Bunun aşılamadığı durumlarda ise ferdi yahut çift olarak kesinlikle bir uzman tarafından takviye alınması gereklidir. Aksi halde sonlanan münasebetlerden sonra başlayacak yeni münasebetlerde de tıpkı sonuç kaçınılmaz olacaktır. Günümüzde bu tıp durumlara mahsus alanlarda çalışan evlilik, aile ve çift terapistleri bulunmaktadır. Bunun dışında bu mevzularla ilgili düzenlenen eğitim ve seminerlere katılmak epeyce yararlı olabilecektir.