Sorumluluk alma konusunda, bir tarafta “sorumluluk-hak dengesi” yazısında bahsettiğim yetersizlik (tefrit) varken, başka tarafta da ölçüyü kaçırma (ifrat) var.
24 saatimizde, rutin olarak çabucak hepimizde var olan sorumluklardan kimileri şunlar: anne/babamıza karşı evlatlık görevleri, eşe karşı sorumluluklar, çocuğumuza karşı anne/babalık vazifeleri, iş hayatında üst/ast çalışanlara ve hizmet verdiklerimize karşı görevler, yaşadığımız topluma karşı toplumsal sorumluluklar, kendimize karşı kişisel meşguliyetler, eşe karşı cinsel fonksiyonlar, inancı olanlar için dini vazifeler… Bu sorumluluklarımız ortasında bir istikrar kurmalıyız. İstikrar kurmada belirleyici olan müddet, içerik üzere faktörlerden daha çok istikrarın olmasıdır, “az da olsa devamlı olması” kıymetlidir. İstikrar bozulduğunda olabilecek olumsuz sonuçlar, doktorlar olarak bizlere şikâyet olarak yansırlar.
İş hayatında çalışmanın dozunu kaçıran ve eşini-çocuğunu ihmal eden, işkolik erkeğin meskeninde huzursuzluk oluyor ve erkek “her şeyleri var, bir dedikleri iki etmiyorum, en değerlisinden alıyorum da lüks içinde yaşıyorlar, daha ne istiyorlar?” diye düşünüyor. Lakin gerçek sorunu bir türlü anlayamıyor.
Evlatlık vazifelerinde çoka kaçan bayan, meskeninde ne oluyorsa annesine anlatıyor. Çekirdek ailesinin mahremiyeti/özeli kalmıyor. Buna karşılık eşiyle daima çatışmalar yaşıyor. Erkek kendi çapında yasaklar koyuyor, eşinin ailesi ile görüşmesini engelliyor ve sonuçta yara daha da büyüyor.
Dindar baba münzevi hayatı yaşıyor, buna bağlı olarak meskendeki çocuğa karşı babalık görevlerini ihmal ediyor, çocuk makus arkadaşlarına uyuyor ve unsur bağımlısı oluyor. Sonra baba “bizim aileden bu hayırsız çocuk nasıl çıktı?” diye veryansın ediyor.
Çocuklarına karşı annelik görevinde çoka kaçan bayan, eşini cinsel hususlarda ihmal ediyor, sonuçta erkek aldatıyor, bayan “saçımı süpürge yaptım, çocuklarını büyüttüm, nasıl olur da beni aldatır?” diye kara kara düşünüyor.
Eşine karşı” dur” diyemeyen eş anne ve babasına karşı evlatlık vazifelerini ihmal ediyor. Toplumsal meşguliyetleri (dernek, siyaset, spor vs.) ile ağır uğraşan kişinin çocukları, göremedikleri anne/babası için göz yaşı döküyor. “Daha çok iş yapacağım, para kazanacağım” diye eğriyi/doğruyu ayırmayan, müşterisine kazık atak, palavra söyleyen iş adamı dinini ihmal ediyor, iç dünyasında kendisi ile çatışıyor… Örnekleri çoğaltmak mümkün, kıymetli olan sorumluluk alabildiğimiz kadar sorumluluklarımız ortasındaki dengeyi de koruyabilmek.
