14 Şubat Sevgililer Günü, tüm dünyada alışverişin en canlı olduğu, gül satışlarının patlama yaptığı gün olarak bilinir. Çiftler günler öncesinden beklentiler içine girer. Pekala ya sevgililer günü bağlantınızı bozabilir dersek?
Kökeni Roma İmparatorluğu’nda Aziz Valentine isimli bir rahibin imparator 2. Cladius’un yasağına karşın aşıkları gizlice evlendirmesine dayanır. 1800’lü yıllarda Amerikalı Esther Howland’ın birinci Sevgililer Günü kartını yollamasından sonra yaygın kutlanmaya başlanmıştır.
Peki 14 Şubat günümüzde nasıl oldu da sevgiliye aşkını söz eden pak kartlar göndermekten global bir alışveriş çılgınlığına dönüştü? Her ne kadar klişe olsa da “kapitalizmin bize dayattığı, armağan almanın mecburilik olduğu” gerçeğini kabul etmeliyiz.
Şubat ayının birinci günlerinden itibaren nereye baksak sevgililer günü reklamlarını görüyoruz. Bilhassa toplumsal medya kullanımının artmasıyla taraflardan gül ve çikolatadan çok daha fazlası beklenir oldu.
Sevgililer günü reklamları; tüketim çılgınlığını körüklemesinin ötesinde sevgi, aşk üzere insani hislerin armağanın büyüklüğüyle ölçüleceğine vurgu yaptığı için toplumsal yozlaşmayı da beraberinde getiriyor,
Çalışmalar, çiftlerin sevgililer günü ve sonrasında ayrılma oranının yüksek olduğunu göstermiştir. Pekala, neden bağlantıyı kutlamak manasına gelen bir gün, tam aksine ayrılmaya neden oluyor?
Beklentiler
Birçokları için, sevgililer günü, armağanlar, özel yemekler,romantik tatiller ve sürprizler içeren bir dizi beklentiyle birlikte gelir. Lakin, bu yüksek beklentiler gerçekleşmediğinde hayal kırıklıkları da büyük oluyor.
Sevgililer gününe gereğince değer verilmemesi, bağlantıya ve sevgiliye karşı umursamazlık olarak algılanıyor.
Yüksek maddi ve romantik beklentiler ile başlayan bağlarda daha gerçekçi beklentiler ile başlayan bağlara oranla hayal kırıklığı ve çift uyumsuzluğu daha yüksek oranda görülüyor.
Karşılaştırmalar
Sevgililer Günü ile ilgili ikramlar, yemek, konser yahut aktiflik planları toplumsal medyada paylaşılıp konuşuldukça münasebetlerde karşılaştırmalar kaçınılmazdır.
İnsanlar toplumsal medya hesaplarında kendi kutlamalarını yüceltip süsleyerek olduğundan daha eksiksiz gösterme eğilimindedir. Arkadaşlarımızın ve toplumsal medyada takip ettiğimiz ünlülerin “harikulade bir sevgililer günü” geçirdiğini görmek; ne kadar eğlenceli ve tatmin edici olsa bile, kendi kutlama halimiz hakkında memnuniyetsizliğe neden olur.
Abartma
Halihazırda sallantıda olan münasebetler için Sevgililer Günü problemlerin ortaya döküldüğü ve hatta mevcut durumu daha da kötüleştiren bir gün olabilir. Sevgililer Günü beklentileri yalnızca eksiksiz bir gecenin değil, birebir vakitte “mükemmel” bir ilişkinin de göstergesidir. Bu mükemmeliyetçi tavırlar var olan sıkıntıların daha abartılı algılanmasına ve artan memnuniyetsizliğe yol açar. Yahut kutlama baskısı, esasen bozuk olan bağlantıya dair olumsuz hisleri şiddetlendirebilir.
Sevgililer gününde büyük bir sorun daha var: Sevgimizi, yalnızca tek bir özel gün abartılı biçimde kutlamak, geri kalan günlerde ilgiyi geliştirecek olan şükran, minnettarlık üzere hisleri bastırmamıza sebep oluyor. Bazen de gösterişli akşam yemekleri ve ikramlar bağlantıdaki kronik meselelerin üstünü örtmek için kullanılabilir.
En doğrusu bağlantımızı 14 Şubat’ta kutlamak yerine, yıl boyunca sevdiğimize ve bağlantımıza gereken ihtimamı göstermektir.
