“Sevgi Eksikliği, insanın canını acıtan da bu işte; gözünüzden sakındığınız, sevginizle pamuklara sardığınız ağzından çıkan bir kelama, bir tebessüme gözlerinizi memnunlukla doldurduğunuz kişi… Gün gelir sizin kirpiklerinizi sırılsıklam, kalbinizi param modül eder… O ki, o denli bir acıdır ki, resmen yanar içiniz. Güya dikenli teli yüreğinize sarmışlar da size zorla nefes aldırıyorlar gibi…”
Niyet odaklı yaklaşım:
“Evet… Hayatımızdan pek çok insan gelir ve geçer… Ömür ve ben değerliyim… Bence kendimi üzmek pek güzel fikir değil… Hem yeterli biri değilmiş zaten… Ben onu hayatımda hiç yaşamamış üzere sayıyorum… Evet evet… ”
Sorun odaklı yaklaşım:
“Biliyorum… Sevdiğim şahsa bağlanan bir imal var… Fakat sevmek de bu değil mi zaten… Ben ona alıştım aslında… Çok yakın hissettim kendime… Çok merhametli ve sevgi dolu biri üzere duruyordu… Bilmiyorum tahminen de o denli göründü… Ben daima yanımda olsun istedim… Kimseyle paylaşmak istemedim… Bende de yanılgılar var… Fakat o da çok kırdı beni… Kendimi kıymetsiz hissettim…
Meğer o benim için çok pahalıydı ve bunu bir ona hissettirirdim… Bir kez olsun içten bir kelamı yoktu… Daima benden uzaklaşırdı… Ben bunu fark edemedim… Ya da farkettim fakat konduramadım,
her neyse… Evvelden o yoktu… Ben yaşıyordum… Varlığı renk kattı hayatıma, pembeydi… Artık o rengi silmeliyim… Çok koyu boyadım… Fazla pembeydi, gerçek dışı olmaya başladı… Öbür renkler de var hayatta… Silgim büyük değil zira kocaman yanlışlarım yok sadece… Yanlışsız sandığım bireye inançsız bağlandım… Çözebilirim ipi… Benim elimde her şey… Mantık en hoş renk”
Duygusal travmaya maruz kaldığımız vakit bu kanılar döner durur aklımızda… Üstte çok sevdiği bir bireyden sevgi beklentisini negatif geri bildirim ile alan birinin, o kişiyi ve hayatını sorgulama yaklaşımlarına birtakım örnekleri görebilirsiniz.
Son kelam: Hislerle kilometre süratiyle koşarken, akıl metre ile ilerler.
Kendiniz, nesliniz, aileniz, ekonominiz, kıymetleriniz için karar verirken aklınızı dinlerseniz pişman olma oranınız azalır.
1 dakika okuma süresi
