* “2 yıldır ilaç kullanıyorum, tam iyileşemedim. 10 yıl içinde 3 kere depresyon atağı geçirdim, hastalığım nüksediyormuş. Ben hiç tam olarak iyileşemeyecek miyim? Ömür uzunluğu ilaç mı kullanacağım? Mehter grubu üzere iki ileri bir geri, tıpkı yerde sayıyorum. Anladığım şu ki; ben bu hastalıktan kurtulamayacağım, daima çekeceğim, ölsem de kurtulsam”.
* “Eşimin hiçbir sorunu yok, yediği önünde yemediği gerisinde. Ona çok kızıyorum, bir eli yağda bir eli balda. Kendi kendine hastalık üretiyor, eli ayağı tutuyor ancak hastayım diye hiçbir iş yapmadan yatıyor. Şükür etmediğinden bunlar oluyor, hasta filan değil”.
* “Oğlumun tüm analizleri güzel, fizikî hastalığı yok. Zeki bir çocuk, dersleri hoş, başarılı bir öğrenci. Daima konutta kitap okuyor, internette araştırma yapıyor. Her şey hoş fakat bir sıkıntımız var. Hiç arkadaşı yok, karşı cinse ilgisi yok, toplumsal aktivitelerden kaçıyor. İrtibata girmesi yok denecek seviyede. Tüm bağlantıları sanal âlemde”.
* “Keşke depresyon hastası olacağıma bacaklarım kırılsaydı, hatta kanser olsaydım da beni ailem birazcık anlasaydı. Hiç birine kederimi anlatamıyorum, “senin bir şeyciğin yok” diyorlar. İnsan bu ıstırabı isteyerek yaşıyor olabilir mi?”.
* “Hayatımda sorun yok denecek kadar uygunum. Buraya gelme sebebim bana zahmet veren bir alışkanlığım. Dürüstlük kırmızıçizgim olmasına karşın istemeden pek çok palavra söylüyorum ve karşımdakini aldattığım için pişman oluyorum”.
* “Şu toplumda sizce sağlıklı insan var mıdır? Siz kendinizin sağlıklı olduğunu tez edebilir misiniz? Bence tüm tabipler hasta, siz mi bana yardımcı olacaksınız, gülerim size. Kızdırmayın beni”.
Dünya Sıhhat Örgütü (WHO,) sıhhati “biyolojik, ruhsal ve toplumsal uygunluk hali” olarak tanımlar (biyopsikososyal yaklaşım). Birtakım bilim insanları bu tanıma “spiritüel (ruhi, manevi) düzgünlük halini” de ek ederler. Bu tanımlamaya nazaran bir hastanın yalnızca tıbbi hastalığının olmaması sağlıklı bir birey olduğuna işaret etmez. Beraberinde hem ruhsal olarak istikrarda hem de toplumsal bir varlık olarak yaşayan bir birey olması gerekir. Ek olarak da kendi doğrularına (kırmızıçizgilerine) uygun ömür üslubu değer taşır. Burada anahtar söz “DENGE” (homeostazis)’dir. Yaşayan bir organizmada, organizmanın istikrarda olduğu duruma sıhhat denilir.
Tedavi gören tıbbi yahut psikiyatrik hastaların pek birçoklarında beklenti, yalnızca ilaç kullanarak ve tabip tarafından verilen tavsiyeleri yerine getirerek şifa bulmaktır. Bu beklenti birden fazla vakit mümkün olur, hastanın şikâyetleri düzelir (sivrisinekler ölür). Fakat hastalığın nüksü engellenemez, tekrarlar hastada ümitsizliğe neden olur (bataklık kurumaz).