Öncelikle psikiyatrist yalnızca ilaç yazan ve yalnızca ruh hastalıkları ile ilgilenen bir kişi olarak algılanmamalıdır.Psikiyatrist; psikoterapi, küme terapisi, ilaçsız da başka tüm tedavileri yapabilecek donanıma sahiptir.Psikoterapiyi bilhassa psikiyatristler yaparlar ve çoğunlukla psikologlarla işbirliğine girerler.Burada çabucak belirtmek gerekir ki bir psikiyatrist ve bir psikologun işbirliğinden daha hoş bir şey olamaz.Psikiyatrist olağanlığı temsil eder.En azından psikiyatriste başvuran kişinin kanısı bu haldedir.Normallik değişken ya da relatif bir kavram olduğundan her bireye karşı psikiyatristin farklı tavırlar sergilemesi kelam konusu olabilir.
Psikiyatrist konuşmaya dayalı ya da yüz yüze görüşmeye dayalı terapi dışında birçok hadise ve birçok hastalıkla uğraştığından ilaç tedavisi de uygulamaktadır.Kaldı ki günümüzde ilaçlar çok ileri seviyede gelişmiş ilaçlardır ve çabucak hepsi kalıcı yan tesiri olmayan, çok tesirli ilaçlardır.En ağır depresyonları bile artık 2 hafta içerisinde düzeltmek mümkün olabilir.
Psikiyatrist palavra söylemez, abartmaz.Çünkü palavra söylemek ve abartmak hastanın mevcut rahatsızlığını arttırabileceği üzere yerleşik hale de getirebilir.Psikoterapi ve psikiyatrik görüşme moral verme ya da kendini süreksiz olarak düzgün hissetme hedefli değildir.Kalıcı bir yeterlilik sağlamak ve kişinin sıkıntılarıyla baş edebilecek seviyede kendisini tanımasına yardımcı olmak, yani içgörü sağlamak birinci gayedir.Bazen bu kişinin ağır uğraşını ve motivasyonunu gerektirebilir.Yani psikiyatrist işbirliği için elini uzatır ve hastanın bu işbirliğini tam olarak yakalaması gerekir.Belki de insan sıhhatiyle ilgilenen branşların içinde etik kurallara uyma en çok psikiyatri için geçerlidir.Psikiyatrist kişinin zayıflığından faydalanmaz, kendisinden yardım almaya gelmiş ve davranışlarını ona teslim etmiş bir kişiyi yanlış yönlendirmek yahut çıkarları çerçevesinde kullanmak değil doktorluk, insanlıkla bağdaşmayan bir durumdur.Bu yüzden psikiyatrist konuşmalarında ve hastasıyla olan diyalogunda çok dikkatli olmalı, özel hayata karışmamalı ve hedefi yalnızca karar verecek yetiye ulaştırmak olmalıdır.
Son olarak psikiyatrist rahatlatıcı yahut coşku verici faktör olmadığını bilmeli ve hastasıyla bu seviyede bir terapötik münasebet kurmalıdır.
NOT:Yukarıdaki her cümle için bilhassa iki haftada depresyonun düzeltilebileceği konusunda yüzlerce kaynak gösterilir ve deneyimlerimiz de bu taraftadır.
1 dakika okuma süresi
