Panik bozukluk, tekrarlayan panik ataklar (bakınız; merak ettikleriniz => panik atak) ile seyirli bir
hastalıktır. Panik bozukluğun ömür uzunluğu yaygınlığı %4-5, yalnızca panik atağının sıklığı %22 gibi
yüksek bir orandır. Bayanlarda erkeklere nazaran 2 ila 4 kat daha fazla görülür. Hastalığın en sık
başlama yaşları 25-30 ve 45-50 yaş aralıklarıdır. Çoklukla başlangıçta psikiyatri dışı hekimlere
başvurulduğu için panik bozukluk teşhisinin konulması ve tedavi başlanması gecikir.
Panik atak sırasında yaşanan belirtilerin yanı sıra, bu hastalığın yarattığı en kıymetli olumsuzluk,
atak geçirme korkusu ile, daha doğrusu atak olursa yardım alamama tasası ile ortaya çıkan
kaçınmalardır. Hastalar, bu tasa nedeniyle kalabalığa, kapalı yerlere (alışveriş merkezleri,
restoranlar-kafe-barlar, asansör, otomobil, metro, vapur, uçak üzere ulaşım araçları, tünel) girmekten
kaçınmaya başlarlar. Konutta yalnız kalamaz olurlar ya da işlerine giderken yol güzergahlarını
hastanelere yakın olacak biçimde ayarlamaya başlarlar. Doğaldır ki tüm bunlar hastanın
yaşamında kıymetli kısıtlamalara yol açar ve ömür kalitesinin fonksiyonelliğini bariz olarak bozar.
Diğer taraftan panik bozukluk tedaviye yanıtı yüksek bir hastalıktır, hem ilaçlar ile hem de uygun
psikoterapi prosedürleri ile tedavisi mümkündür. Yapılan çalışmalar, psikoterapi ve ilaç tedavisinin
birlikte kullanımının, bunlardan yalnızca birinin kullanımına nazaran daha yüksek tedavi ve kalıcı
iyileşme oranına sahip olduğunu göstermektedir. Panik bozuklukta en faal psikoterapi yöntemi
bilişsel-davranışçı terapidir. Bunun yanı sıra gerekli durumlarda öteki psikoterapi türleri
(psikodinamik psikoterapi ya da destekleyici psikoterapi) de kullanılabilir, ya da onların da
tekniklerinden faydalanabilinir. Panik bozukluğun ilaç tedavisinde ise esas anksiyete giderici
ilaçlar ve antidepresan ilaçlar kullanılmaktadır.
