Panik atağı bir hastalık olarak tanımlayıp, sınıflayıp; hiçbir psikoterapi ya da takviye sağlamadan tedavi etmeye çalışmak bataklığı kurutmadan sinekle gayret etmeye benzetilebilir. Evet fizikî belirtiler bir ölçü yatışır lakin panik atağı tetikleyen bataklık daima oradadır. Bataklık metaforundan devam edersek; Bataklıkta kişilik yapınız fazla verici, fazla karşı odaklı, fazla dürüst, sorumlu ya da hassas, kendinize çok az vakit ayırıyorsunuz ve hiç susmadan konuşan bir beyniniz var. Tüm bunlara isyan eden vücudunuz duruma isyan ediyor ve sizi durdurmak için çarpıyor, nefes alamadığını gösteriyor, uyuşmalar ve büyük bir vefat ya da çıldırma dehşetiyle sonunda sizi durdurup üstünüzdeki yükleri atmanızı sağlıyor. İşte bu noktada uygulanacak gerçek psikoterapi ve yaşamsal düzenlemerle kalıcı olarak panik ataktan kurtulabilecekken hasta rolüne bürünüp ömrünüzü tıkayabilirsiniz. Yani hastalığı kullanarak ilgilerinizi lehinize düzeltip birtakım yüklerinizden kurtulabilirsiniz lakin sonuçta ömür kaliteniz düşer ve istemediğiniz bir senaryoyu sürdürürsünüz. İkinci makus senaryo ise ilaçlarla durumu baskılamak ve hiçbir şahsî gelişim ya da yaşamsal dönüşüm gerçekleştirmeden ilaçla devam etmek yani psikoterapiden faydalanmamak. Bir müddet sonra diğer tabip, diğer ilaç arayışlarına girmek. Bu sayede kaybedilen uzun yıllar sonucu bir çok şey için geç kalınmış olabilir (eş, iş vs).
Tahlile ayrıntılı öbür yazılarda değinmiş olmakla bir arada 1-2 cümleyle özetleyeyim; Panik atakta psikoterapiyle, kişiliğimizle ilgili katı duruşumuzu değiştirip, daha esnek bir yapıya kavuşmayla ilgili farkındalık çalışmaları çabucak sonuç verir. Gereksiz fikir ve inançlardan kurtulma ve yeni hayat değişiklikleri vücudun rahatlamasına ve panik atağın yok almasına katkıda bulunur. Farkındalık ve psikoterapi çalışmaları yapılmadan ilaç tedavisi çoğunlukla hastalığın uzun yıllara yayılmasına ve kısmen düzelmesine neden olur.
