Sempatik hudut sistemi daima ya da hiç prensibine nazaran çalışır. Yani faal hale geçtiğinde bütün sistem harekete geçerek reaksiyon verir.parasempatik ve sempatik s.s tahtarevalinin ucunda oturan kardeşler üzeredirler.Biri aşağı inince öbürü üst çıkar. Öbür bir deyişle ya bütün belirtiler hissedilir ya da hiç bir belirti hissedilmez; bedenin yalnızca muhakkak bir kısmında değişiklik olması çok azdır. Bu durum neden panik atakta yalnızca bir-iki belirti değil bir çok belirti yaşandığını açıklar. Sempatik hudut sisteminin en değerli tesirlerinden birisi böbrek üstü bezlerinden adrenalin ve noradrenalin ismi verilen iki kimyasal unsurun salgılanmasıdır. Daha sonra bu iki kimyasal unsur sempatik hudut sistemi tarafından aktivitesini sürdürmek için aracı kullanılır, bu nedenle anksiyete yansısı başladıktan sonra bir mühlet artarak devam eder. Sempatik hudut sisteminin süratli çalışması iki yolla yavaşlatılır. Birincisi adrenalin ve noradrenalinin bedendeki öteki kimyasal hususlar tarafından ortadan kaldırılmasıdır. İkinci olarak parasempatik hudut sisteminin (ki genel olarak sempatik hudut sisteminin tesirinin tam aykırısı tesire sahiptir) faal hale geçmesi ve ve tekrar gevşeme hissini oluşturmasıdır. Bedenin eninde sonunda kesinlikle bu kaçma-savaşma yansısını kâfi görerek parasempatik hudut sistemini harekete geçirerek rahatlama hissinin ortaya çıkacağını bilmeniz çok değerlidir. Öbür bir deyişle anksiyete sonsuza dek sürmez yahut giderek artan bir üslupta şahsa ziyana verebilecek bir düzeye yükselmez, Bir başka unutulmaması gereken nokta kimyasal bildiriciler olan adrenalin ve noradrenalinin ortadan kaldırılmasının muhakkak bir müddet içinde gerçekleştirildiğidir. Bu nedenle tehlike geçse ve sempatik hudut sistemi reaksiyon vermeyi durdursa bile bu kimyasal hususlar bir mühlet daha bedeninizde kalacağı için kendinizi kaygılı ve heyecanlı hissedebilirsiniz. Bunun katiyetle doğal ve zararsız bir durum olduğunu hatırınızdan çıkarmayın. Gerçekte bu durumun uyumsal bir fonksiyonu bile vardır zira insanın ortaya çıktı ilkel yırtıcı hayatta tehlike sıklıkla geri ortaya çıkan tehlikeli hayvan üzere özellik göstermekteydi ve bu nedenle organizmanın kaçma savaşma reaksiyonunu bir mühlet daha devam ettirmesi tekrar ortaya çıkan tehlikeye hazır olmayı sağlaması açısından gereklidir.
Sempatik hudut sistemindeki aktivite artışı kalp atım suratını ve gücünü arttırır. Bu dokulara daha fazla oksijen gönderilmesini, dokularda oluşan yıkım eserlerinin de daha çabuk atılmasını sağlar. Bu nedenle şiddetli anksiyete yahut panik durumunda kalp çok çarpar.. Kalpteki bu aktivite artışına ek olarak birebir vakitte kan akımında da değişiklikler olur. Temel olarak kan gereksinimin azaldığı bölgelerden (kan damarlarının büzülmesiyle) daha çok muhtaçlık duyulan bölgelere (kan damarlarının genişlemesiyle) aktarılır. Örneğin kan ciltten, parmaklardan ayaktan çekilir.Pıhtılaşma hücreleri artar. Bu durumun özel bir faydası daha vardır zira organizma bir atağa uğrarsa ya da bir yeri kesilirse kanamadan ölme riski azaltılmış olur. Bu nedenle anksiyete esnasında cilt solar, soğuklaşır ve el ve ayak parmakları soğur ve bazen uyuşma ve karıncalanma olur. Buna ek olarak kan bedeni harekete hazırlamak amacıyla hareketleri sağlayacak olan baldır, kol kasları üzere büyük kaslara yönlendirilir. Kaçma savaşma yansısı esnasında teneffüs suratında ve derinliğinde artış olur. Harekete hazırlanması nedeniyle dokuların daha fazla oksijene muhtaçlığı olduğundan organizmanın savunması açısından bu çok kıymet taşır. Yalnız bu artmış teneffüs nedeniyle nefes darlığı, soluk kesilmesi, boğulma hisleri hatta göğüste ağrılar ve daralma belirtileri hissedilir. En kıymetlisi kişi o anda hareket halinde değilse bu artan teneffüs suratının en değerli yan tesiri beyne giden kan ölçüsünde azalma olmasıdır. Rastgele bir tehlikesi olmayan bu durum yalnızca az ölçüde ve değersiz bir kan akımı azalmasıyla ortaya çıkmasına karşın kişiyi rahatsız eden (ama ziyanı olmayan) baş dönmesi, görme bulanıklığı, sersemlik, ortamdan kopma hissi, ve ateş basması üzere rahatsızlık verici bir grup belirtilere yol açar. Kaçma savaşma reaksiyonunun ortaya çıkması terlemede de bir atış yapar. Bu cildi daha kaygan kişinin tutulmasını güç hale getirmenin yanı sıra bedeni soğutarak çok ısınmasını önleyerek çok değerli uyumsal fonksiyon görür. Sempatik hudut sisteminin harekete geçmesi rastgele bir ziyana yol açmayan bir çok öteki belirtiye de yol açar: Örneğin gözbebekleri daha çok ışık alabilmek için büyür, bu görme bulanıklığına neden olur. Tükrük salgısında azalma sonucunda ağız kuruluğu olur. Sindirim sisteminin çalışması yavaşlar, karında baskı hissi ortaya çıkar, hatta kabızlık görülebilir. Son olarak kaçma ve savaşmaya hazırlanmak için bedenin bir çok kas kümesinde kasılma olur bu da genel olarak gerginlik hissedilmesine çeşitli yerlerin ağrımasına ve titreme sarsıntıya yol açar.En çok boyun ve omuz kaslarıkasılır ve fibromiyozitler gelişir.
Genel olarak kaçma savaşma reaksiyonu bütün bedenin metabolizmasını arttırır. Bu nedenle sıcak ve soğuk basması hissedilir, zira bu süreç sonucunda çok güç kaybı olur kişi kendisini yorgun, bitkin ve tükenmiş hissedebilir. Daha evvel belirtildiği üzere kaçma-savaşma reaksiyonu vücudu atağa geçmeye yahut kaçmaya hazırlar. Bu nedenle kişinin bu esnada bu reaksiyonla birlikte büyük bir kaçma yahut saldırganlık isteği yaşaması şaşırtan değildir. Bu mümkün olmadığında (sosyal kısıtlamalar nedeniyle) bu dürtüler kendisini dolaşma, ayaklarını yere vurma yahut insanlara bağırma olarak gözlenir.gösterebilir. Genel olarak yaşananlar köşeye sıkışmış olma ve kaçma gereksinimi tarafından ortaya çıkarılan hislerdir. Ortamdaki tehlike kaynaklarını fark etmeye dönük ani ve otomatik bir dikkat kayması görülür. Kişi dertliyken gündelik işlere odaklanabilmesi zorlaşır.
Telaşlı bireyler sıklıkla gündelik işlerine yoğunlaşamadıklarından ve unutkanlık yaşamaktan yakınırlar. Telaş yaşayan insanlarda bazen açık bir tehdit kaynağı bulunamayabilir. Lakin bir çok insan bir şeyler için açıklama olmayışını kabullenemez. İnsan düşünen ve neden bulan bir canlıdır. Bu nedenle belirtileri için net bir açıklama getiremediklerinde birçok insan kendisine dönerek bir açıklama bulmaya çalışır. Diğer bir deyişle “eğer kendimi korkulu hissedebileceğim bir şey yoksa bende-bedenimde-bir bozukluk olmalı.” Bu durumda da beyin “ölüyor olmalıyım, kontrolümü yitiriyorum yahut çıldırıyor olmalıyım formunda yeni bir açıklama” icat eder. Bilimin bize verdiği gerçek bilgilere nazaran ise bu hakikaten çok uzak bir açıklamadır.
3 dakika okuma süresi