Tıp fakültelerinde eğitim boyunca öğrencilere öğretilen tahminen de en değerli vurgudur. Uzun ve meşakkatli olan bu eğitim sürecinde tıp tabipleri ziyan vermek bir yana, hastalarına nasıl yararlı olabileceklerini öğrenirler. Bilgiyi öğrenmek yetmez, bunu kullanabilme hüneri de kazanılır. Yani hekimlik bir sanattır. Bu sanat icra edilirken kişilerarası bağlantı kurma yolları gelişir, tabip ve hastası ortasında yeri geldiğinde en mahrem bahisler konuşulur. Emek ve fedakârlık gerektiren bu meslek insan sevgisi olmadan yapılamaz. Bu nedenle beşere hürmet ve sevgi ile harmanlanarak icra edilir.
Bu satırları yazmamın sebebi hekimliği size tanıtmak ya da mesleğimle ilgili neler hissettiğimi anlatmak değil. Maalesef geçen hafta meslektaşımız, psikiyatrist Dr. Fikret Hacıosman hastası tarafından misyonu başında vurularak hayatını kaybetti. Tıpkı 17 Nisan 2012 de hayatını kaybeden sevgili Dr. Ersin Arslan ve burada ismini belirtmediğim birçok kaybettiğimiz doktorlarımız gibi… Derin hüznünü yaşamakla birlikte yıllardır süregelen bu şiddetin ne vakit sonlanacağını merak ediyorum. Bilhassa bayanların ve çocukların şiddet mağduru olduğu toplumumuzda, son yıllarda tabibe gösterilen şiddetin boyutu da giderek artıyor. Hastanelerde polikliniklerin önünde, hastaların ağzından “sizi boşa öldürmüyorlar” kelamını duyduğum vakitler var. Bu nasıl bir şiddet yanlılığı, öfke aklım ermiyor. Meğer ki biz; “önce, ziyan verme”prensibini temel almış insanlarız.
Şiddetin ve saldırganlığın önlenmesinde en büyük yeri eğitim oluşturuyor. Evet, burada anne ve babalara birincil misyon düşüyor zira birinci eğitim yeri ailedir. Sonra okulda devam eder. Anne ve babanın öfke ile büyüttüğü çocuk, hayatındaki meselelerin sebebini daima başkaları olarak görecektir. Anne ve baba çocuğa rol modeldir. Yani anne ve baba ne yaparsa çocuk bunu yanlışsız kabul edecek ve hayatına bu türlü taraf verecektir. Çocuklarınızı sevin ve bedelli olduklarını hissettirin. Onlarla oyun oynayın. Tabletler ve telefonlar yerine çocuklarınıza kendi vücudunuzla oyuncak olun. Onlara dokunun. Sevgiyle temas hissetmeyen çocuk, duygusal olarak mahrum büyümeye mahkûm kalacaktır.
Kendini sevebilen ve kıymetli gören bireylerin saldırganlık ve şiddetten uzak duracağını unutmayın. Dr. Fikret Hacıosman’a Allah’tan rahmet, yakınlarına sabır ve dayanma gücü diliyorum…
Sözlerime tıp tabibi olan Albert Schweitzer’in “yaşama hürmet felsefesi” ile son veriyorum. “Yaşama hürmet, hayatta emin olduğumuz tek şeyin, yaşadığımız ve ömrümüzü sürdürme isteğimiz olduğunu söyler. Bu, kendimizden diğer tüm canlılarla (fillerden yerdeki otlara kadar) paylaştığımız bir şeydir. Öyleyse tüm canlıların kardeşleriyiz ve kendimize gösterilmesini istediğimiz ilgi ve saygıyı onlara göstermek zorundayız”. Sevgiler…
1 dakika okuma süresi