Öfke Yönetimi

Çocukların Sakinleşmesine Nasıl Yardımcı Olunur?

Yetişkinler için öfke nöbeti, genellikle bir çocuğun davranışları üzerindeki kontrolünü kaybettiği anlar olarak algılanır. Bazı ebeveynler eğer çocukla ilgilenmezse öfke nöbetinin kendiliğinden geçeceğini düşünür. Bazı ebeveynler de çocukla ilgilenmenin onu sakinleştireceğini düşünür.

İster hafif ister şiddetli olsun, öfke nöbetleri, bir çocuğun düzenleyemediği duygularla mücadele ettiğinin temel göstergesidir. Öfke çocukların kontrolünü kaybettiği en güçlü duygudur. Çocuklar ağırlıklı olarak kendisinden kasten alıkonulan bir şeyi (kurabiye, video oyunu, oyuncakçıda göz diktiği bir şeyi) hak ettiğini veya buna ihtiyacı olduğunu hisseder ve sahip olamadıklarında da hayal kırıklığına uğrayıp ve adaletsizlik duygusu ile baş etmeye çalışırlar.

Desteklenmesi gereken beceriler

Öfke patlamalarına tetikleyici ne olursa olsun, sık sık duygusal patlamalar yaşayan çocukların, hayal kırıklığı, endişe veya öfkeye neden olan durumlarla daha iyi başa çıkmalarına yardımcı olacak bazı becerilerinin desteklenmesi gerekmektedir. Bu beceriler;

• Dürtü kontrolü

• Problem çözme

• Müzakere etme(tartışma) becerileri

• Yetişkinlere istek ve ihtiyaçların iletilme becerisi

• Belirli bir durumda neyin uygun olduğu veya ondan neyin beklendiğini bilme becerisi

• Öz düzenleme (kendi kendini kontrol edebilme) becerisi

Öfke nöbeti öğrenilmiş davranış mıdır?

Ciddi öfke nöbetleri geçiren çocuklar, öfke nöbetlerini bilinçli olarak yapmazlar. Ancak yetişkinlerden görerek pekiştirme yoluyla, öfke nöbetlerinin sonuç verdiğini öğrenmiş olabilirler.

Sebep ne olursa olsun, öfke nöbetlerinde ilk adımın öfke duygusunu oluşturan tetikleyicileri anlamak ve patlamaları yönetmek için ebeveynlerin yol göstermesidir.

Ebeveynler davranışlarını daha çok kontrol edebildikleri için çocuklara duygularını yönetme konusunda yardım edebilirler.

“Kızgın” bir çocuğa nasıl yardım edebilebilir ?

Öfke sonrası ortaya çıkan davranışları dizginlemek için ebeveynlerin ve çocukların birlikte çalıştığı davranışsal yaklaşımlar duruma yardımcı olmanın anahtarıdır.

1. Tetikleyicileri bulun

Öfkeyi yönetmenin ilk adımı, bir çocuğun öfke patlamasına neden olan tetikleyicileri iyi anlamaktır. Bu nedenle, örneğin, okula gitmek için kapıdan çıkmak çocuğunuz için kronik bir sorunsa, çözüm için saati daha erkene ayarlayarak erken uyanma, kıyafetlerini önceden hazırlama, akşam yatmadan duş alma ve çocuğun özelinde başka yöntemler bulma yapılabilecekler arasındadır. Bununla birlikte; sorumlulukları veya yapılacak adımları görsellerle pekiştirerek anlatmak ve odanın görünür bir yerine asmak da yardımcı olabilir. 

2. Tutarlı ebeveynlik

Bir çocuk inatlaşıp meydan okuduğunda ve duygusal patlamalar ortaya çıktığında ebeveynlerin veya bakım verenlerin tepkisi davranışın tekrar olma olasılığını etkiler. 

Peki ebeveynler nasıl davranmalıdır?  Davranışları olumlu bir şekilde geliştirmek ve vazgeçirmek istediğiniz davranışlar için tutarlı olmak tüm ebeveynlerin isteğidir. Fakat bunu sağlamak pek de kolay olmayabilir. Neler yapılabilir? 

• Pes etmeyin. Çocuğunuzun öfke nöbeti geçirse de ona istediğini vererek bu durumu sona erdirme isteğine karşı koyun. Teslim olmak ona yalnızca öfke nöbetlerinin işe yaradığını öğretir.

• Sakin ve tutarlı olun. Kendi duygularınızı kontrol ettiğinizde, daha iyi, daha tutarlı sonuçlarla karşılaşmak kaçınılmazdır. Sert veya öfkeli tepkiler, sözlü veya fiziksel olsun, çocuğun saldırganlığını artırma eğilimindedir. Sakin kalarak, çocuğunuza onda görmek istediğiniz davranış türünü de modelliyor ve öğretiyor olduğunuzu unutmamak gerekir.

• Bazı küçük olumsuz davranışları görmezden gelin ve sıklıkla olumlu davranışları övün. Küçük olumsuzlukları görmezden gelin, çünkü sık sık azarlamak veya çocuğa durmasını söylemek onun olumsuz eylemlerini güçlendirebilir. Bunun yerine, teşvik etmek istediğiniz davranışlar için bolca övgüler yapın. 

• Tutarlı sonuçlar kullanın. Çocuğunuzun olumlu davranışların sonuçları kadar, olumsuz davranışlarının da sonuçlarının ne olacağını bilmesini sağlayın. Örneğin olumlu davranış da tablet kullanımı sağlanıyorsa, olumsuzda da tabletin bir süre ortadan kaldırma seçeneği yapılmalıdır. Her seferinde bu kararları takip ettiğinizi de çocuklara göstermeniz gerekiyor.

• Sakinleşene kadar konuşmak için bekleyin. Gereksiz yere çaba harcadığımız bir şey de öfkeli bir çocuğa bir durumun mantığını açıklamaya çalışmaktır. Aynı zamanda siz de bu durumda sakinliğinizi koruyamayacağınız için sağlıklı iletişim kurmanız zor olacaktır.

• Sakinleşmek için yollar araştırın ve rehberlik edin. Sakinleşmek için yapabilecek yöntemleri öğrenip sonrasında modellemek ve çocuğa yol göstermek yardımcı olur. Örneğin nefes egzersizlerini yapmaya başlamak öfke kontrolünü sağlamada oldukça etkilidir. Bunun yanında meditasyon, sessiz bir yerde dinlenme, ağlama veya bağırma gibi yöntemlerle de destekleyebilirsiniz.

How to Help Children Calm Down

For adults, tantrums are often perceived as moments when a child loses control over their behavior. Some parents think that the tantrum will go away on its own if the child does not take care of it. Some parents also think that taking care of the child will calm them down.

Whether mild or severe, tantrums are a key indicator that a child is struggling with emotions they cannot regulate. Anger is the strongest emotion that children lose control of. Children often feel that they deserve or need something they have been deliberately withheld (cookies, a video game, something they coveted at the toy store), and when they don’t get it, they struggle to cope with feelings of disappointment and injustice.

Skills that need to be supported

Regardless of the trigger for their outbursts, children with frequent emotional outbursts need to be supported in certain skills that will help them better cope with situations that cause frustration, anxiety or anger. These skills are;

• Impulse control

•Problem solving

• Negotiation (discussion) skills

• Ability to communicate wants and needs to adults

• The ability to know what is appropriate or expected in a given situation

• Self-regulation (self-control) ability

Are tantrums a learned behavior?

Children who have severe tantrums do not deliberately do their tantrums. However, through visual reinforcement from adults, they may have learned that tantrums produce results.

Whatever the cause, the first step in tantrums is parental guidance in understanding the triggers that create anger and managing the outbursts.

Because parents can control their behavior more, they can help children manage their emotions.

How can he help an “angry” child?

Behavioral approaches, in which parents and children work together, to rein in the aftermath of anger, are key to helping the situation.

1. Find triggers

The first step in managing anger is to understand the triggers that cause a child’s anger outbursts. For example, if walking out the door to go to school is a chronic problem for your child, it is possible to set the clock earlier to wake up earlier, prepare his clothes in advance, take a shower before going to bed in the evening, and find other methods for the child to find a solution. With this; It may also be helpful to explain the responsibilities or the steps to be taken by reinforcing them with visuals and to hang them in a visible place in the room.

2. Consistent parenting

When a child becomes stubborn and defiant, and emotional outbursts occur, the reaction of parents or caregivers affects the likelihood of the behavior occurring again.

So how should parents behave? It is the desire of all parents to improve behaviors in a positive way and to be consistent with the behaviors you want to discourage. But achieving this may not be easy. What can be done?

•Do not give up. Even if your child is having a tantrum, resist the urge to end the situation by giving him what he wants. Surrender teaches him that only tantrums work.

• Be calm and consistent. When you control your own emotions, better, more consistent results are inevitable. Harsh or angry responses, whether verbal or physical, tend to increase the child’s aggression. It is important to remember that by staying calm, you are also modeling and teaching your child the type of behavior you want to see in them.

• Ignore some minor negative behaviors and often praise positive behaviors. Ignore minor negativities, because frequent scolding or telling the child to stop can reinforce their negative actions. Instead, give ample praise for the behaviors you want to encourage.

• Use consistent results. Let your child know what the consequences of negative behaviors will be as well as the consequences of positive behaviors. For example, if the use of tablets is provided in positive behavior, the option of eliminating the tablet for a while in negative behavior should be made. You have to show the children that you follow these decisions every time.

• Wait to talk until you calm down. One thing we unnecessarily put effort into is trying to explain the logic of a situation to an angry child. At the same time, since you will not be able to maintain your calm in this situation, it will be difficult for you to establish healthy communication.

• Seek and guide ways to calm down. It helps to learn ways to calm down and then model and guide the child. For example, starting to do breathing exercises is very effective in controlling anger. In addition, you can support it with methods such as meditation, resting in a quiet place, crying or shouting.