Sosyal medya günümüzün en kıymetli, tahminen de birinci sırada tercih edilen irtibat aracı haline geldi. Bu kadar ağır talep gören toplumsal medya platformları da ister istemez insanların elinde birer güç ögesi teşkil etmeye başladılar. Kimi vakit keyifli vakit geçirmemizi sağlarken, kimi vakit da üzücü durumlara vesile olabilmekte toplumsal medya irtibat araçları. Elimizde böylesine güçlü irtibat araçları varken her vakit bunu uygun emeller için kullanmayabiliyoruz. Bazen içimizdeki kin yahut nefreti aktarabilmek ismine da birer araç misyonu görebilmektedir. Pekala neden beşerler toplumsal medya aracılığı ile bir diğerine saldırma muhtaçlığı hisseder?
Sosyal medya çağından evvel beşerler öfkelerini kendi sistemlerince yansıtırlardı. Kimi fizikî şiddete başvururken kimi de sözel sözler ile saldırma dürtülerini aksiyona geçirirdi. Öfke denetimini sağlayabilen beşerler ise spor yapmak, hobi edinmek üzere öfkelerini aktarabilecek objeler tercih ederlerdi. Toplumsal medya irtibat platformlarının icadı ile insanların öfkelerini aktarabilecekleri yeni bir araç doğmuş oldu. Bu araç her ne kadar fizikî hasar vermese de önemli manada olumsuz ruhsal tesirler oluşturabilmektedir. Bu şiddetin altında ise her vakit ki üzere insanın varoluş tabiatından gelen öfke dürtüsü yer almaktadır. Fizikî arbedelerde beşerler ziyan görmemek ismine kendilerini geri çekebilir yahut bir noktada kendilerini durdurabilirler lakin toplumsal medyada fizikî bütünlüğe bir tehdit kelam konusu olmadığı için beşerler kendilerini kısıtlamadan sınırsız bir öfke boşaltım yoluna gidebilmektedir. Bu elbette her insan için geçerli değildir. Öfke denetim sistemleri burada da yer almaktadır. Bu düzeneklerini denetim edemeyen şahıslar beynin yargılama ve muhakeme merkezini devre dışı bırakarak ilkel beyin (subkortikal yapılar) ile hareket ederler ve sonuçlarını hesaplayamadığı bir durumun içinde yer alabilirler. Kimi kullanıcılar, sosyalleşebilme yetisinin zıttı olan antisosyal kişilik özellikleri kavramı olarak bedellendirilen psikoloji tarifi çerçevesinde kıymetlendirilebilir ki bu da ruhsal tedavi gerektirebilecek bir durum olabilir. Toplumsal medya üzerinden aktarılan bu öfke yapısının altında ekseriyetle “yetersizlik” düşünceleri/duyguları/hisleri yatmaktadır. Toplumsal medya üzerinden atakta bulunduğu kişinin üzerinde yarattığı hisler ile dürtüsel olarak davranabilir ki bu hislerden en çok rahatsız eden ve en şiddetli öfkeyi çıkaranları “yetersizlik”, “yeterince âlâ olamama”, “kendini kanıtlama çabası”, “özgüven eksikliği” hisleridir. Toplumsal medya hücumların en şiddetli olanları ise ekseriyetle toplu linç hareketi ile başlatılan paylaşımlardır. Bu çeşit paylaşımlarda ardına bir kitle topladığını düşünen toplumsal medya hesapları, hedeflediği amaç doğrultusunda paylaşımlar yaparak ilkel beyin yapıları ile hareket eden öfkeli bir topluluğu peşinden sürükler. Ortak korkular taşıyan bu topluluk, dürtüsel hareketleri sonucunda kendilerine yahut diğerlerine ziyan verebilmektedir. Bu açıdan bakıldığında masumane görülebilen toplumsal medya irtibat platformlarının hiç te göründüğü kadar temiz olmadığıdır. Elbette bu bahiste yalnızca birler ve sıfırlardan oluşan programları suçlayamayız. Onları tekrar elinde birer silaha dönüştüren ehlileşmemiş insan tabiatı bu durumun en büyük sorumlusudur. Bu hususta tahminen de yapılabilecek en tesirli ve hakikat hareket ülkemizde ve dünyada toplumsal medya kullanımı üzerine eğitimlerin yaygınlaştırılmasıdır. Özel hayatı ihlal etmeye kadar varan paylaşımlar ise tesirli yaptırımlara sahip kanun uygulayıcı organlar tarafından kıymetlendirilebilir.
