Omurganın ön-arka ekseninde yer alan eğrilikler kifoz (halk ortasında kambur) olarak isimlendirilir. Bu durum son vakitlerde bilhassa değeri daha çok anlaşılan sagittal dengeyi bozar. Sagittal istikrar, bireyde olağan omurga dizilimini oluşturan servikal lordoz, torakal kifoz ve lomber lordozun ahenk içinde olmasıdır. Şayet ahenk içindeyse servikal 7. omurun ortasından çizilen vertikal sınırın sakral promotoryumda sonlanması beklenir. Yapılacak tedavide de bu istikrarın sağlanması temeldir.
Omurgadaki bu eğrilik nefes alma zorluğu, bitkinlik, sırt ağrısı, hörgüç görünümü, hassasiyet ve katılık halinde çeşitli şikayetler yaratabilir. Eğrilikten ötürü akciğer kapasitesi azalır, ileri seviyede ağrıya sebebiyet verebilir, kas gücü azalması hatta felç dahil önemli nörolojik bulgular gösterebilir. Lakin ortalarından en çok bilineni hörgüç sırt deformitesidir.
Kifozu 3 ana tipte kıymetlendirebiliriz.
Postural Kifoz
Kifozun en sık rastlanan tipidir. Kızlarda ve adölesan çağda daha sık görülür. Zayıf duruş, kas ve bağ zayıflıkları ile karakterizedir. İlerleyici formda kötüleşir. Kas ağrıları ve bitkinlik gözlemlenebilir.
Scheuermann Kifozu
Geç çocukluk devrinin vertebra cisminde kamalaşmalarla karakterize rijit bir kifoz tipidir. Teşhisinde esneklik-lateral ekstansiyon grafisi kıymetlidir. Radyografide end-plate düzensizlikleri, Schmorl’s nodülleri, disk arasında daralma görülebilir. En az 5 derece kamalaşan 3 ardışık vertebra (Sorenson); en az 1 vertebranın 5 dereceden çok kamalaştığı 45 derece üzerinde kifoz (Bradford) yahut immatür çocuklarda kamalaşma ölçümünde tabiplerde oluşan ortak kanı doğrultusunda teşhis konulur. Olağan derecede kifoz açısı olan adölesanlarda da görülebilir.
Konjenital Kifoz
Anormal kifozun en az görülen tipidir. Oluşum kusuru tip 1, hemivertebra, kelebek vertebra, kama vertebra, segmentasyon kusuru tip 2, mikst tip 3 üzere vertebranın doğumsal olağandışı gelişimine bağlı gelişir.
Bu 3 ana tip harici endokrin bozukluklar, ankilozan spondilit, travma, bağ dokusu bozuklukları, enfeksiyon(tüberküloz, pott hastalığı), muskuler distrofi, polimyelit, spina bifida, tümör üzere çeşitli nedenlerle de kifoz gelişebilir.
Tanı
AP lateral direk grafi (oksiput-femur başı ayakta); dinamik grafi fleksiyon-ekstansiyon nötr lateral grafi; BT-3D reformat; MRI (gergin kord, kavite, disk basısı) formunda çeşitlik radyolojik görüntüleme teknikleri kullanılabilir. Pelvik radius tekniği, Duval-Beaupere sistemi, Roussouly tanjansiyel daire metodu üzere çeşitli tekniklerle de bu görüntülemeler yorumlanır.
Tedavi
Egzersiz (özellikle yüzme önerilir), korse tedavisi ve ağrılar için interkostal blok enjeksiyon üzere konservatif tedavilerden bahsedilebilir. Fakat ilerleyici nörolojik hasar, ilerleyici deformite, konservatif tekniklerle geçmeyen ağrılar, 40 derece üstü torakal eğrilikler, 65 derece üstü torakolomber eğrilikler ve kardiyopulmoner meseleler sonucu bu deformiteyi düzeltmek için tek yol olan cerrahi tedaviyi mecburî kılabilir.
Cerrahi
Yapılacak cerrahide posterior yaklaşım izlenmesinin cerrahi süreyi kısalttığı, kan kaybını azalttığı, yara güzelleşmesini hızlandırdığı ve de nörolojik güzelleşmenin göreli olarak daha fazla olduğu bildirilmiştir. Cerrahide rod redüksiyonu ve fiksasyonu (dejeneratif kifoz ve Scheuermann kifozu), Smith-Petersen osteotomisi (ankilozan spondilit kifozu) ve Ponte osteotomisi (Scheuermann kifozu) üzere çeşitli tekniklerden deformiteye en uygun olanı seçilmelidir. Gerçek cerrahiyle ağrıda azalma, nörolojik güzelleşme, deformitenin azalması beklenir.
Bütün bu tedavilerin yanısıra kifozun ortaya çıkmasının engellenmesi tedavi edilmesinden daha kolay olduğu unutulmamalıdır. Bu doğrultuda çocuk yetiştiren ailelerin bilgilenmesi büyük değer taşımaktadır.
