Tüm ferdî gelişim ve büyüme tıpkı kolay farkındalıktan ortaya çıkar ve gelişir. Bizler birey olarak dışsal etkenler ne olursa olsun hayatımızdaki herşeyden sorumluyuz. Başımıza gelenleri denetim edemeyiz .Ama başımıza gelenleri nasıl yorumladığımızı ve nasıl reaksiyon gösterdiğimizi her vakit denetim edebiliriz. Şuurlu olarak kabul etsek de etmesek de her vakit tecrübelerimizden sorumluyuz. Hayatımızdaki olaylara reaksiyon göstermemek de reaksiyon göstermenin bir biçimidir.İster beğenelim ister beğenmeyelim başımıza gelenlerde ve içimizde olup bitenlerde her vakit faal bir rolümüz vardır. Her vakit her anın her olayın manasını yorumlarız. Yaşayacağımız bedel yargılarını ve başımıza gelen herşeyi ölçtüğümüz ölçütleri her vakit seçeriz. Sıklıkla seçtiğimiz ölçüte nazaran tıpkı olayın âlâ de makûs de olabileceğini görürüz. Kabul etsek de etmesek de her vakit seçeriz her vakit . Gerçekte hiç başa takmamak diye bişey yoktur.Bu imkansızdır. Hepimiz bir şeyleri başa takarız. Hiç bir şeyi başa takmamak da bir şeyi başa takmaktır. Gerçek soru şudur :Neyi başa takmamayı seçiyoruz ? Aksiyonlarımızı hangi kıymetlerle temellendiriyoruz ?Hayatımızı ölçmek için hangi ölçütleri seçiyoruz ?Bunlar âlâ seçimler mi ,iyi bedeller ,iyi ölçütler mi ?Yaşamlarını çabucak herşey hakkında olumlu olmakla ölçerler vardır. Gerçek şu ki hayat bazen berbattır ve yapabileceğiniz en sağlıklı şey bunu kabul etmektir. Negatif hisleri inkar etmek daha derin ve daha uzun ömürlü negatif hislere ve duygusal fonksiyon bozukluklarına neden olur. Daima olumlu olmak geçerli bir tahlil değil inkardır. İşler aksi gidebilir,insanlar bizi üzer ,kazalar olur. Bu hislerin da söz edilmesi gerekir. Meseleler hayatımıza mana ve ehemmiyet katar.Freud ‘un bir vakitler söylediği üzere “Bir gün geriye dönüp baktığınızda uğraş günlerinizin en hoş günleriniz olduğunu göreceksiniz “
İyi bir münasebet için öncelikle sağlıklı iki birey gerekir. Partneriniz dışında kâfi ve manalı toplumsal bağlarınız olmalıdır. Münasebet ,bireylerin o münasebet dışında diğerleriyle kurdukları bağlantıdan beslenir. Sizin ve bağlantınızın dışarı açılan pencereleri olsun. Yeni tanışlara ,arkadaşlara ,dostlara açık olun. Bütün kapalı sistemler mütemadiyen sorun yaratır. Kendimizi birinin sahibi kılıyorsak o bağda temel bir sorun vardır. Bu hissin tümleyeni kaybetme kaygısıdır. Bilhassa derin katmanda kurulan bağlar ,karşılıklı anlayış ve dayanışma yerindeki alakalar mutsuzluğa ve hayatın zorluklarına direnişin en güçlü dayanağıdır. Alakada bir taraf daima verir (ilgi ,şefkat, maddi -manevi destek) öteki taraf daima alırsa alma verme istikrarı bozulur. Daima veren almak için daima alan da ödenmesi güçleşen borçların yarattığı suçluluk hissinden kurtulmak için bağ duşuna savrulabilir. Ötekini kendine bağlama ,kışkırtma ,kıskandırma yönetme taktikleri içeren alaka oyunları yıpratıcıdır. Hayatta gereğince iş ve angarya varken bu taktik mesaisi niçin ? En düzgünü resen ve otantik bir varoluşla alakaya yerleşmektir. Öpüşleriniz ,dokunuşlarınız ,kucaklaşmalarınız ,sevgi sözcükleriniz ,duygu ve bilgi içermeli .Bunları ezbere mi yapıyorsunuz ,yoksa bütün varlığınızla orada olarak birlikte yaşanan anı paylaşabiliyormusunuz? Uydurma samimiyet ve içeriksiz sevgi ilgi jestleri ilgi içindeki gerçeklik algınızı bozar ,zamanla bağlantıyı aşındırır. İkili kumrular üzere görünmeye değil ,doğal ve orada olmaya çalışın. Yapay duygulanım kişinin gerçek hislerine erişimi aksadığında ortaya çıkar. Görünürde herşeyi gerçek yapar ,iyi davranır lakin karşı taraf yakınlığı hissetmediği için öfkelenir,anlaşılmamış ,eşlik edilmemiş hisseder. İnsan ölümlü . Hayatı yaşarken yakalayabilmek için yaşanan ana tutunun .İlişkinize ,aranızdaki bağa ,kendi hislerinize ve onun hislerine açık ve uyanık olun .Sevdiğinize her gün yeni gözlerle bakın ve her gününüzü son gününüz üzere yaşayın …
Aslında evlilik ne kutsal ,ne romantik,ne de doğaldır. Gel gör ki bir modülü olduğumuz makro sistemde çocuk yapmak ve onun sorumluluğunu paylaşmak için şimdi daha uygun bir tahlil yolu bulunamadı. Evlilik bu yüzden fonksiyonel .Evlilik aşkı öldürür mü ?Aşkı öldüren evlilik değil ,ötekinin gerçekliğini çıplak gözle görmektir. Evlenip birebir çatı altında yaşamaya başlayınca gündelik hayatın sıradanlığı ,idealize edilmiş aşk bağlantısını seyreltir ve aşk illüzyonu süratle erir. Aşk zati ölecektir.Evlilik bunu hızlandırır. Evlilik bağın halka ilan edilip tescillenmesidir.Bu durum elbetteki bağlantı istikrarlarını değiştirir. Değişim evlilik öncesi süreçte başlar .Aileler tanışır ,söz ,nişan derken her baştan bir ses çıkar . Çift birbirini gereğince güzel tanımıyor ve birbirlerine güvenmiyorlarsa bu süreci âlâ yönetemez ve büyük çatışmalar ya da kopuşlar yaşanabilir. Bu bakımdan evlilik kararı almadan evvel tarafların birlikte gereğince vakit geçirmeleri ,ilişkilerinde inanç ve dayanışmayı tesis etmeleri birebir konuta yerleşmeden evvel alakaya yerleşmeleri tavsiye olunur . Türk ve Amerikan geleneklerinin füzyona uğradığı ,aşırı ayrıntılı,masraflı düğün tertipleri moda oldu. Bu durum çiftleri yoruyor ve yıpratıyor.İlişki yüzlerce detay ,eşya birden fazla vakit çatışan tercih ve görüşler nedeniyle bunalıyor. Düğünde herşeyin en düzgünü olsun diyen aileler de birikimlerini harcıyor ve borca giriyorlar. Ekseriyetle bu harcamalar karşı tarafın hanesine borç olarak yazılır ve alakada bir şeyler zıt gittiğinde ya da muhtemel ayrılık durumunda son derece tatsız durumlar yaratır. Kişinin düğüne atfettiği ehemmiyet ,değer ve mana evlilikten beklentisini ortaya koyar .Düğününde tahta çıkmak isteyen ,evlenince hayatına kral /kraliçe olarak devam edeceği yanılgısında olan kişidir. Düğün çılgınları ,düğün bittiğinde günlük hayatın sıradanlığıyla yüzleşmekte zorlanırlar. Ve birden fazla vakit bunun faturası bağa ya da karşı tarafa kesilir. Münasebetin sıhhati ,tarafların huzuru için evlilikten ve düğünden beklentileri sade ve sakin tutmakta yarar var. Evliliğe ne kadar rasyonel bakarsanız ,evlenmekten o kadar yarar görürsünüz .
