İntihar(öz kıyım) yani insanın kendi hayatına son vermesi bütün depresyon türlerinde önemli bir sonuçtur.
İntihar edenleri hepsi depresyon kaynaklı olmasa bile çogu( %50-%90) depresif bir epizot yaşamaktadır.
Bu eylem, kişi depresif atağın en derin evresindeyken gerçekleşir.
Batılı ülkelerde intihar en yaygın ölüm nedenlerinden biridir.
Ayrıca çogu uzmana göre intihar nedenli ölümlerin bir çogu kayıtlara daha ‘saygın’ ölüm nedenleriyle geçer.
Kaınların intihar girişiminde bulunma olasılıgı erkeklerin 3 katı iken, erkeklerin intiharı gerçekleştirme olasılıgı kadınların 3 katıdır.
Yani erkekler intihar etmek istedikleri zaman kesin çözümlü yollar denerken bu durum kadınlarda zıt. Kadınlar arasında kullanılan en yaygın yöntem ilaç almadır.
Erkekler ise ölümcül olma olasılıgı daha yüksek yöntemler, özellikle de silah kullanma yöntemini tercih ederler.
İntihar fark edilmese de çocuklar arasında da yaygındır.
Kendini arabanın önüne atan bir çocugun bu davranışı çocukluguna verilse de aslında çocuklarda da intihara girişim görülmektedir. Anne babasını kaybeden ya da kötü muameleye maruz kalan çocuklarda intihar riski daha yüksektir. Duygu durum bozuklugu,davranış bozuklugu ve madde kullanımı intihara neden olarak listenin başında geliyor. İntiharın bazen aile bireylerinde görülen bir özellik oldugu ve intihar riskinde genetik etkenlerin de rol oynayabilecegini gösteren güçlü veriler var. İntiharla ilgili dinsel tabular ve toplumda ölümle ilgili tutumlar da intihar oranlarında belirleyici rol oynuyor.
Hem Katolikte hem de İslam’da intihar kesin bir dil ile yasaklanır.
Katolik ve İslam ülkelerde buna karşılık olarak intihar oranı digerlerine göre düşüktür.
İntiharda sosyokültürel etkenleri inceleyen Fransız Sosyolog Emile Durkheim, intihar oranlarındaki farklılıgı grup birlikleriyle ilişkilendirmeye çalışmıştır.
Başka insanlarla birlikteligi,ortak bir gruba aitligi ve özdeşleşmesi olan bireylerin intihar oranının daha az oldugu görülmüştür.
Örnegin, evli ve iki çocuğu olan bir bireyin , tamamen yalnız kalmış ve toplumdan soyutlanmış olan bir diger bireye göre intihar etme olasılıgı daha düşüktür.
İntihar edenler intiharı gerçekleştirmeden önce bu niyeti açık bir şekilde ifade edebilir ya da ölüm ile ilgili konulara fazla ilgi göstermeye başlayabilirler. (%60)
Peki intihar riskinde olan bir bireye nasıl yardım edilir?
İntiharı düşünen kişiler kendi düşüncelerinin usdışı oldugunu ve yardıma ihtiyaçlarının oldugunun farkında degildirler.
İntiharı önlemeye yönelik ilk çalışma kişinin zihinsel bozuklugunun (örn;depresyon) giderilmesidir.
Bu bozukluk anti depresan ilaçlarla ve psikoterapi ile giderilemeye çalışılmalıdır.
Bir diger çalışma ise kriz mudahaledir.
Kriz müdahelede kişinin o an ki sıkıntısının üzerinden nasıl gelecegi konuusnda yardımcı olunur.
Mevcut sıkıntının ve duygusal çalkantının sonsuza denk sürmeyecegini anlamasına yardımcı olunur.
Türkiye’de bu sorunu yaşayan insanlara yardım amacıyla acil psikolojik destek hatları kurulması iyi bir öneridir. Gerçekleşmesi ümidiyle..
Sayfa içeriği sadece bilgilendirme amaçlıdır, tanı ve tedavi için mutlaka doktorunuza başvurunuz.
