Evlilik bir ortada yaşama ve büyüme sanatıdır. Çift olmanın zorluklarını yaşayan evliliklerde
en fazla irtibat, empati , paylaşım ve inanç ile ilgili zahmetleri görmekteyiz. Evliliğin birinci yıllarında
geniş aile sıkıntıları çatışmaya neden olabilirken , ileri devir evliliklerde bağlantı, paylaşımların
gazalması, cinsellik üzere meseleler daha fazla görülmektedir. Pek çok çocuk gerek boşanma, gerek birlikte
yaşama ya da evlenmeden çocuk sahibi olma üzere sebeplerle tek ebeveynli meskenlerde yaşıyor .Toplum
ekonomik olarak güçlendikçe, daha fazla boşanmayı, daha ileri yaşta evlenmeyi ve daha fazla tek ebeveynli
aileleri görmekteyiz. Son yıllarda bireyselciliğin artmasıyla, beşerler eşlerinden daha fazla ferdî tatmin
duygusu aramaya başladı. Daha fazla memnunluk isteyip daha az zorluk ve fedakarlık bekler oldular. Normal
ve sağlıklı olabilmek için ,uzun vadeli ,ilgili ve ihtimamlı münasebet içinde daima ve sık sık tekrarlayan keyifli
etkileşimlere muhtaçlık vardır. Tüm insanların bağlantı içinde kendilerini rahat , sevildiklerini, değer
verildiğini hissetmeye muhtaçlıkları vardır ve bunlar gerçekleşmezse problemler ortaya çıkmaya başlar.
İlişkideki meseleler başladığında diğer bir şey düşünülemez olur ,depresyon, alkolizm, yeme
bozuklukları üzere ruhsal meselelerin yanında fizikî problemlerde yaşanmaya başlanabilir. Araştırmalar
tatmin edici ve destekleyici bağlantı içinde olan insanların daha memnun ve sağlıklı olduğunu
göstermektedir.
Evlilik tatmininin azalması çatışmalara neden olduğu kadar bu çatışmaların tahlilindeki yetersizlik
sorunlu evliliklerin oluşmasına neden olmaktadır.
Sorunlu evliliklerde yetişen çocuklarda da sorunlar oluşabilir. Ebeveynlerin birbirine yaklaşım şekilleri
çocukların davranış ve şahsî gelişimine yansıyacaktır. Evlilikte çatışmaların varlığı değil , çatışmaların
sıklığı ve nasıl çözüldüğü evliliğin kalitesini belirler .Bu nedenle ,çiftin ilgisinin gelişmesinde ve
sürdürülmesinde sorun yaratan problemlerin çözülmesi ,aile içinde çözülemediğinde profesyonel destek
alınması gereklidir.
