Cinsel istekte azalma, cinsel fikir ve fantezilerin, cinsel birleşme ve orgazma ulaşma sıklığının azlığı ya da yokluğu, cinsel bir aksiyonu başlatma, aksiyona katılma ya da karşılık verebilme isteğinin yetersizliği olarak tanım edilebilir. Sebebi ekseriyetle psikojeniktir.
Genel olarak bayanlarda, erkeklere nazaran daha sık olarak görülür. Bayanlarda en sık görülen cinsel fonksiyon bozukluğu olmasına karşın, tedaviye başvuran bayanlar ortasında 2. hatta 3. Sıraya bile düşebilmektedir. Toplumumuzda cinselliğin sadece erkeğe has olduğu, erkeklerin cinselliği isteme ve ondan haz almaya hakkı olduğu tarafında bir algı vardır. Bu algıya nazaran cinsellik bayan için bir haz ve doyum aracı değil, yalnızca bir misyondur. Erkeğin doyumu ve kuşağın devamı için cinsellik gereklidir ancak bayanın bundan haz alması değerli değildir. Dolayısı ile cinsel isteği doğrultusunda sevişmeyi başlatan, cinselliği önemseyen bundan haz alan ve sevişme sırasında faal olan bayana güzel bakılmadığı inancı yaygındır. Bu sebeplerden dolayı cinselliğin bayan içinde bir haz ve doyum aracı olduğu ve bayanında buna gereksinimi olduğu gerçeğini göz gerisi etmektedir. Maalesef bayanlarda bu durumu doğal karşılayabilmektedir.
Birincil olarak kabul edilen cinsel istek azlığı, ergenlik yıllarında başlayıp ömür uzunluğu sürer, ekseriyetle muhafazakâr yetişme ortamlarında büyüyen bayanlarda görülür, cinselliğin yasaklanması, suçluluk ve günahkârlık duygusu, cinselliği bastırmaya yok saymaya hatta bayanın kendi vücuduna yabancılaşması olarak da algılanabilir.
İkincil olan cinsel istek azlığı ise, başlangıçta hiçbir sorun yokken, sonradan gelişen eşler ortası uyumsuzluk, çatışmalar, depresyon, anksiyete, çeşitli kronik hastalıklar, alkol unsur kullanımı, tedavi için verilen ilaçlar, cinsel şiddet ve cinsel travma, kendisinde yahut eşinde var olan cinsel fonksiyon bozuklukları üzere etkenlere bağlı olarak ortaya çıkan durumdur.
TEDAVİ
Tedavide çok istikametli bir yaklaşım kaçınılmazdır. Eşin sürece dahil edilmesi ayırıcı teşhis ve tedavi açısından kıymetlidir.
Birincil olarak kabul edilen olguların sistemli ve uzun vadeli terapiye muhtaçlıkları vardır ve düzelme oranı ikincil olanlara nazaran daha azdır.
İkincil olarak kabul edilen olguların tedavisi daha kolay ve düzelme oranları çok yüksektir. Tedavinin temeli altta yatan sorunu çözmektir. Kimi vakit kullanılan tedavilerde değişiklilere gidilmesi, kimi vakit depresyon, anksiyete üzere sebep olabilecek hastalıkların tedavi edilmesi, kimi vakit da kendisi ve eşle ilgili cinsel fonksiyon bozukluklarına yahut öbür meselelere yönelik terapi müdahaleleri kâfi olmaktadır.
