Sağlığın bozulması hali kişinin duyumsadığı yakınmaları ile algılamasıyla başlar. Bir çok insanın şikayeti olmadığı halde hastalığı olması bilinen bir gerçektir. Bu sinsi kainatın uzunluğu ile doğru orantılı olarak tedavi zorlaşabilmekte, hatta bazen hastalıklara yenik düşmemizde değerli role sahip olmaktadır.
Öncelikle biyoloji yani canlı bilimi ya da hayat biliminin tedavilerimizdeki yerini sorgulayarak yazıma başlamak istiyorum. Vücutlarımız ahenk içinde yaşayan birbirini destekleyen sistem ve onların alt birimi olan temel canlı ünitesi olan hücrelerden meydana gelmektedirler. Hücreler sıvı orta maddelerin içinde akışkan olduklarında solid(katı) organların içinde bulunan hücrelere göre kolay incelenip gözlenebiliyorlar. Bu sebeple kan, idrar vb. örneği üzere incelemelere sıklıkla başvurulduğunu bilmekteyiz. Dolaşan kan içindeki hücre kaybına yahut azlığına halk ortasında “kansızlık” denilmektedir.
Peki bu durum yani yalnızca sıvı olan doku yani kana mı özeldir?
Bu sorunun yanıtı ne yazık ki “hayır!” olacaktır. Organ yetmezlikleri, Alzheimer, kalp krizi gibi dokuların beslenme sonucu vakitle yitip gitmesi osteoporoz hastalığında kemiğin kaybı günlük yaşantımızda ismini sıkça duyduğumuz hastalıklar ortasında yer almaktadırlar. Tüm bu hastalıkların kabaca ortak paydası doku yahut modüllerinde kayıplar oluşması yahut işlev azlığıdır.
Kas iskelet sisteminde bilhassa de eklem bölgesinde vakitle karşımıza çıkan ağrıların altında çoğu zaman eklemi oluşturan elemanların zayıflaması güçsüzlüğü hatta azalarak yok olması yatmaktadır.
Gençken düzgün olan bacakların çarpılması, eğrilmesi dışa (X bacak) içe (O bacak) halini almaları, kamburluk sıklıkla karşılaştığımız iskelet sorunlarıdır. Kapsam alanını daha da daraltacak olursak diz bölgesinde bize başvuran hastaların bir birçoklarında şikayetleri sonucunda yapılan incelemelerde bu durumun ayrıntıları çeşitli tıbbi görüntülemelere yansımış olduğu gözlenmektedir. Sinemalarda, dizin menüsküs kıkırdak ve bağlarında hasarlanma ve beraberinde yırtılma kopmaların olduğu açıkça belli olur.
Bir bütün olan eklemde oluşan bu yırtık ve kopmalar ile hastadan aslında blok halinde hücreler uzaklaşmakta ve mekanik takılma yahut hareket kaybına yol açmaktadırlar. Yazının başında bahsettiğim biyoloji bilimi ile bu durumun ilişkisi burada daha bariz hale geliyor. Aslında kopan parça içerisinde barındırdığı va vakitle ölen hücrelerdir!
Hekimlik mesleği günümüzde bedenden hastalıklı kısmı uzaklaştırarak muhakkak bir kayıpla hastanın yaşantısına devam etmesini sağlayan eski yaklaşımın yerine günümüzde organ fonksiyonlarını onaran haline gelebilmiştir. İşte bu işlev “gerikazanımı” biyolojik yolları kullanılarak yapılabilir mi? sorusu artık aktüel bahsimizi oluşturur. Sıklıkla uygulanıyor olsa da bozulan bir organ fonksiyonunu yapay gereçlerle onarmak biyolojik olmayan tedaviyi seçmek manasına gelmektedir. Organa protez yerleştirmek yapay kapak takmak vs. biyolojik alternatifin olmadığı hastalıklarda hala çok önemli tedavi protokolleridir.
Biyolojik tedaviler bu manada ilaçlarla yapılan (kimyasal) fizikî güç kullanılarak uygulanan (fizik tedavi) tekniklerine alternatif olarak ortaya çıkmaktadır. Biyolojik tedavileri kas iskelet sistemindeki etkilerini kıymetlendirmek üzere bu bahisleri ortobiyoloji başlığı ile irdelemeye devam edeceğim..