Son günlerde toplumsal medyada sıklıkla aldatma, aldatılma paylaşımlarına rastlıyoruz. Aldatma kavramı epeyce geniş bir manaya sahip. Palavra söylemek, bilip söylememek, kelamını yerine getirmemek, duygusal bağ yaşadığı kişi dışında öbürleri ile de duygusal alakalar yaşamak, birden fazla bireyle flört etmek, birlikte olduğu kişi dışında bir diğeri ile cinsel yakınlaşma yaşamak üzere durumlar aldatma tarifi içerisine girmektedir. Ama genel manada zihinlerimizi meşgul eden aldatma durumu duygusal ve fizikî aldatma olmaktadır. Pekala bir insan sevdiği bir insanı neden bir oburu ile aldatır? Bu bahis ile ilgili yapılmış birçok araştırma bulunmaktadır. Bu araştırmalardan nörobiyolojik olanları son yıllarda her iki cinsiyette de yer alan vazopressin ve oksitosin hormonlarını içeren araştırmalardır. Bu hormonlara bağlılık, sadakat hormonları üzere isimler de verilmektedir. Bu hormonların düzeyleri olağan ve üzeri olan şahısların yapılan araştırmalarda tek eşli olarak yaşadıkları görülmüş, düzeyleri düşük olan şahısların ise aldatma eğilimlerinde artış olduğu gösterilmiştir. Bilhassa erkeklerde yapılan beyin görüntüleme çalışmalarında tek eşli olan ve çok eşli olan erkeklerde seksüel uyaranlara karşı beyinde (özellikle oksipital bölgede) tıpkı derecede uyarılma gerçekleşirken, romantik uyaranlara karşı reaksiyonlarda farklılık görülmüştür. Tek eşli erkeklerin beyinlerinin romantik uyaranlara daha fazla reaksiyon verdiği gösterilmiştir. Bu araştırmalar ışığında birlikte olacağınız beşere beyin görüntüleme ve hormon analizleri yaparak ilginizin geleceği hakkında fikir edinebilirsiniz. Ama bu büsbütün yanlışsız bir kestirim olacak mıdır? Elbette olmayacaktır. Aksi halde alaka falı üzere bir hal alabilir bu analizler. Bağlarda aldatmanın tabiatını yalnızca hormonlar ve beyin belirlememektedir. İlginin öncesi, başlangıcı, gidişatı hepsi bu sürecin birer kesimidir. Kişinin çocukluk hayatından bu yana edindiği deneyimler, karşılaştığı ömür olayları gelecekteki tüm bağlantılarını ruhsal manada etkileyecektir. Geçmişinde kendi ailesinde aldatma durumlarına şahit olan bir çocuğun, büyüdüğünde kendi bağlarında sağlıklı ilerleyebilmesi o kadar da kolay olmayacaktır. Daha evvel aldatılma travması yaşamış bir kişinin sonraki ilgilerinde kuşkucu bir hal alması hayli muhtemeldir. Aldatma insan tabiatı mıdır? Yoksa aldatılma korkusu mu bizi bu tabiata iter? Varoluşumuz bizleri yalnız kalmamak ismine alakalar yaşamaya, bağlanabilme tabiatına sürüklemektedir. O halde, bağlanmak isteyen bir organizma neden aksi halde davranarak aldatma hareketi içerisine girmektedir? Terkedilmek, bağlanma korkusunu getirir; bağlanma korkusu kaybetme korkusunu doğurur; kaybetme korkusu ile karşılaşmak istemeyen kişi bağlanmayı reddeder ve sonuç olarak bağlanma gerçekleşmeden evvel o ilgiden kendisini ruhsal olarak koparmaya çalışır. Böylelikle aldatma hareketi gerçekleşir. Bu açıdan baktığımız vakit aldatma hareketi o an için geçerli bir hareket değildir. Aldatma, insanın tabiatında olan bir durum değildir. Aldatmanın esasen kendisine has bir tabiatı bulunmaktadır. Bu tabiatın içinde ise kişinin geçmişinde yaşadığı bağlanma sıkıntıları yer almaktadır. Aslında aldatma fikri tam da bağlanmanın gerçekleşeceği an ortaya çıkmaktadır. Hareketi ise çok sonraları gerçekleşebilir. Dediğim üzere aldatma o ana mahsus bir durum değildir aslında çok lakin çok evvelce aslında ruhen gerçekleşmiştir.
2 dakika okuma süresi